මමත් ආසයි
නුඹත් ආසයි
ඔහුත් ආසයි
ඇයත් ආසයි
සෙනෙහසේ අරුතක්
සොයන්නට
සොයාගෙන එය
රස විදින්නට
ආදරය
ජීවිතය වන්නට
ජීවිතය ළග
තියා ගන්නට
අතීතය මත හිදින
දුක විදින හදවතක්
ජීවිතය සොයා යන
මංසලක නැවතිලා .....
කොහේ යන්නද කොහේ
එන්නද මං නොදැන
ඒ මග ඇදෙන
පාර ඇසුවා ඇගෙන් .......
කදුළ පිරි ඒ දෙනෙත
අසරණව බැලුව කළ
හැදින ගති ආදරය
හද ගැහෙන රවයෙන්.......
ජීවිතය කියා දෙන
ආදරය ළග රැදී
ඔයා ඇත මගේ ළග
සතුට පුරවා ජීවිතේ .......
****ආදරය ළග *****
මහවැලිය අසබඩ
බෝසමිදු වැඩ සිටි
ගැටඹෙ තොට
දහසක් දෙනා ඇදෙන ...
මල් වත්ත පිස එන
සුවදින් සමිදු නහ වන
පූජාවක්ය එය
බෝ සමිදුන්ට පුද දෙන.....
ලෝකයට වැඩ සැදූ
බුදු හිමිගෙ පා පහස ලද
දෙතිස් පළ බෝ රුකකි
ගැටබේ බෝ සමිදු ....
සතර අතඇදී එන
නෙක පැතුම් ඉටුවන
ගැටඹෙ බෝසමිදු තෙද
අරුමයක් නොවේ මට ....
බෝධ් මළුවෙ
හිමිගෙ සෙවනේ
හිරු නැගෙන විට
හිසට මුදුනින්
ගතේ දාහය
සිතේ වියවුල්
යළි යළිත් මට
ඉගි කළා
සිලි සිලි හඩින්
දෙසවනට කොදුරා
මද පවන් බෝ
සමිදු සලලා
ගතින් මා
සුවපත් කළා
පහන් වැට මත
දිලෙන පහන් සිල
අරමුණ උනා...
නිවි නිවී යන
මගේ සිත දැක
මනස යළි
සුවපත් උනා ...
*** සිත ***
සැඩ හිරු නැගී .........
හිස් මුදුනෙ දීළෙන විට..............
බෝ හිමි සෙවනේ........
සිහිලස මට දැනුනා....
හිමි පුදන්නට...
පහන් වැටක ඉහළම මාලේ....
පුංචි පහනක් ....
සැළේ සුළඟට.....
පහන මත තෙල් ...
සිදී යන තුරු....
සුළං රැල්ලෙන් එය...
නිවෙන තුරු...
ලෝකයට එය ....
එළිය දේවී ....
අපද.....එළෙසින්ම......
සංසාර සයුර මත...
එකතු උන බෑදිමන්...
ධර්මයෙ තෙල් වලින්....
සිත අගට දල්වලා...
නිවාලන්නට...
භවය....
අදිටනින් .....
යමු පෙරට......
ආදරය අහිමිවී........
ජීවිතය විද වද්දි .........
නැවත නුඹ ඒවි යැයි ..........
සිත යළිදු කොදුරද්දි ..........
සඳ කුමරි රැ අහසෙ ....
අඳුර දී බැස යද්දි.......
සුවඳ මල් පරවෙලා .......
සිත දුකින් බර උනා.....
හඳවතට ලංවී හිඳන්.....
සිත පුරා සෙනෙහස පුදා.....
කිසිදු දිනයක අතැර නොයනෙමි....
දෑතෙ පැටලී පෙර මිමිණුවා....
නමුදු ඒ පෙම සැඟ විලා...
නුඹ කොහේදෝ හැංගිලා...
ආදරේ අනියත දුකක් බව......
මට මගේ සිත කෙදිරුවා ......
